ေနတစ္စင္း၏ဦးတည္ရာ

မနက္ခင္းသည္အလြန္သာယာေနသည္။ ငွက္ကေလးမ်ားက သာယာေသာ အသံေလးမ်ားၿဖင့္ မနက္ခင္း
ကိုအလွဆင္ေနၾကသည္။ ေနမင္းသူစာမူကိုလက္စသတ္လိုက္သည္။ အေဖနဲ႕အေမၿမိဳ႕သို႕ေၿပာင္းလာသည္က သိပ္မၾကာေသးေတာ့သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းတစ္ေယာက္မမရွိ။ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ပ်င္းပ်င္းႏွင့္စာသာ
ထိုင္ေရးရင္ေရးမေရးရင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သာသြားထိုင္ေနရသည္။အိမ္မွာစာေရးမည္ဆိုလွ်င္ အေမကဟို
ဟာေခၚခိုင္းဒီဟာေခၚခိုင္းႏွင့္စာကိုေရးရေတာ့မည္မထင္ေသာေၾကာင့္ဒီေန႕ေက်ာင္းကိုဘယ္လူမွမေရာက္ခင္
ေစာေစာထြက္၍လာေရးေနၿခင္းပင္။၁၀တန္းေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြေပါင္းၿပီးကဗ်ာနဲ႕တၱဳစာအုပ္တစ္အုပ္
ထုတ္သည္ ဟုအသံၾကားထဲက စိတ္ထဲတြင္ေပးမည္ ဟုဆံုးၿဖတ္ထားသည္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လူ႕ကိုေပးရမွန္း
မသိဘူး။ ေနမင္းသူတစ္ေယာက္တစ္ညလံုး အိပ္ေရးပ်က္ၿပီးစာေရးထားတာလည္းတစ္ေၾကာင္း၊မနက္ေစာေစာ
ထရတာကလည္းတစ္ေၾကာင္းေၾကာင့္ ငိုက္ခနဲ႕အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။
"ေဟ့ေကာင္...ခဏေစာင့္ဦးကြ"
ေနာင္မင္းတစ္ေယာက္ ေက်ာ္မ်ိဳးကို လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။ရုတ္တရက္၂ေယာက္သားအခန္းထဲအ၀င္
"ဟင္... ဘယ္လူလည္းမသိဘူး"
ေနာင္မင္း အံၾသသြားသည္။ ေက်ာ္မ်ိဳးက
"ဟယ္... ဟုတ္ပါ့။ ေက်ာင္းေစာင့္သမီးလားမသိဘူး"
"ဟာ...မင္းကလည္းကြာ အၿဖဴနဲ႕အစိမ္း၀တ္ထားတာကြ"
၂ေယာက္သားအံၾသစြာ မွင္သက္ေနၾကသည္။ ေကာင္မေလးပံုစံက ဘယ္ႏွႏွစ္ဘယ္ႏွလထဲက အိပ္ေရးပ်က္
ေနသည္မသိ။ အိပ္ေနလိုက္တာမွ သူ႕အေမအိမ္ၾကေနတာဘဲ။
ပံုစံက ၀၀တုတ္တုတ္ေလး။ မ်က္ႏွာကေတာ့ ဂ်စ္ကန္ကန္ပံု။ ဆံပင္ကိုေၿဖာင့္ၿပီး ဆံမိတ္ကိုမ်က္လံုးထဲဖံုးသည္
ထိ ခ်ထားသည္။ ထူးဆန္းသည္က ထမီကိုေၿခသလံုးထိ၀တ္ထားၿပီး ေဘာင္းဘီအရွည္က ေအာက္ကထြက္
ေနသည္ပင္။ သူတို႕၂ေယာက္ေတာ္ေတာ္ေလးကိုထူးဆန္းေနသည္။ ခဏအၾကာ ညီညီတို႕ တို႕အုပ္စုေရာက္
လာၾကသည္။ အားလံုးကထူးထူးဆန္းဆန္း ၾကည့္ေနၾကသည္။ ေနမင္းသူက ေတာ့အိပ္ေနလိုက္သည္မွာသြား
ရည္ေတာင္က်ေနသည္။
"ထားပါကြာ။ သူဘာသာသူအိပ္ပါေစ။ငါတို႕ေနရာငါတို႕ၿပန္ထိုင္ရေအာင္ကြာ"
ေက်ာ္မ်ိဳးဆြဲေခၚရာေနာင္မင္းမလိုက္ခ်င္လိုက္ခ်င္ႏွင့္ပါသြားသည္။ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားအားလံုးေရာက္ေန
ၾကၿပီအားလံုးက ေနမင္းသူကို စိတ္၀င္စားေနၾကသည္။ ခဏအၾကာ ဆရာေရာက္လာသည္။
"ကဲအားလံုးတိတ္တိတ္ေနၾကပါ"
ဆရာ့၏စားပြဲေပၚသို႕ၾကိမ္လံုးႏွင့္ရိုက္လိုက္သံေၾကာင့္ေနမင္းသူလန္႕ႏိုးသြားသည္။ မ်က္လံုးလက္ၿဖင့္ပြတ္လိုက္
သည္။ ခဏၾကာ
"ကဲအားလံုးဘဲ။ဒီေန႕တို႕ေက်ာင္းကိုေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္အသစ္ေယာက္လာတယ္။လြန္ခဲ့တဲ့တစ္လေလာက္က
မွဆရာတို႕ၿမိဳ႕ကိုေၿပာင္းလာတာ။သူနံမည္ကေနမင္းသူတဲ့အားလံုးဘဲမွတ္ထားၾကပါ။သူငယ္ခ်င္းနားမလည္တာရွိရင္
လည္းကူညီေပးလိုက္ေပါ့ေနာ္"
အားလံုးက ေနမင္းသူကိုၾကည့္ေနၾကသည္။ ေနမင္းသူကေတာ့ဘယ္လူမွဂရုမစိုက္သည့္ပံုၿဖင့္ ေက်ာက္သက္ပုန္း
သို႕ေငးေမာေနသည္။
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
"ေဒါင္" "ေဒါင္"
ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအသံမ်ားရုတ္တရက္ဆူညံသြားသည္။ ေနမ်ိဳးႏွင့္ေအာင္ေအာင္တို႕
အုပ္စု မုန္႕မစားႏိုင္ေသး။ စာမူမ်ားကိုေရြးေနၾကသည္။အကုန္လံုးလက္ခံလို႕ရတာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေနာက္
ေၿပာင္ရံုသက္သက္ ေရးထားေတာ့စာမ်ားၿဖစ္သည္။ သူတို႕စာအုပ္ကိုေတာ္ရံုတန္ရံု အေပါစားစာအုပ္မၿဖစ္ေစခ်င္။
ေနာင္မင္းတို႕အုပ္စုစာရြက္မ်ားၿဖင့္အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္။ ရုတ္တရက္
"ဘုတ္"
စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဘုတ္ကနဲ႕ေနေအာင္တင္လိုက္သည္။ အားလံုးလန္႕ၿဖန္႕သြားၾကသည္။ စာအုပ္ပိုင္ရွင္ကိုၾကည့္
လိုက္ေတာ့ခုနကအိပ္ပုတ္ၾကီးေနသည့္ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္မေလးၿဖစ္ေနသည္။ပါးစပ္ထဲမွာလည္းအခ်ဥ္ထုတ္ကိုပါး
လုတ္ပါေလာင္းစားေနသည္
"ဒီမွာ..... စာမူလာပို႕တာ"
ေကာင္မေလးပံုဆံက ဂ်စ္ကန္ကန္ႏွင့္ေနာင္မင္းေဒါသထြက္သြားသည္။ ေကာင္မေလးပံုစံက ဘယ္လူမွဂရုမစိုက္
သည့္ပံုစံ..
"ဒီမယ္.... မင္းစကားကိုေကာင္းေကာင္းေၿပာပါ။ မင္းသိထားဖို႕က ငါတို႕အားလံုးကအယ္ဒီတာေတြဆိုတာဘဲ"
ေနမင္းသူက အခ်ဥ္ထုတ္ကိုတစ္ကိုက္ ကိုက္၍
"အယ္ဒီတာမို႕ဒီေလာက္ထိ အဖက္လုပ္ၿပီးစကားေၿပာေနတာေပါ့။ မေက်နပ္လည္းမတတ္ႏိုင္ဘူး"
ေနာင္မင္း တင္းသြားသည္။ ေတာ္ေတာ္ေလးကို မခံမခ်ိၿဖစ္သြားသည္
"ငါ့တစ္သက္ တစ္ခါမွဘယ္မိန္းကေလးမွ အဲလိုေၿပာတာမခံရဘူး မင္နဲ႕က်မွကြာ"
ေနမင္းသူအခ်ဥ္ထုတ္စားေနတာကိုလတ္စသတ္၍
"ဒီမယ္... အိမ္ကအေဖက်ေနတာဘဲေတာ္ေတာ္နားညီတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားစကားနားေထာင္ဖို႕ဒီကိုလာတာ
မဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႕ေက်ာင္းၿပန္ရင္လာအေၾကာင္းၿပန္လိုက္ေစာင့္ေနမယ္ဒါဘဲ"
ေနမင္းသူလွလည့္ထြက္သြားသည္။ အားလံုးက ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္။ ေနာင္မင္းကေတာ့
"ဘယ္လိုေကာင္မေလးလည္းမသိဘူး။ ဂ်စ္ကန္ကန္နဲ႕။ သူ႕၀တၱဳကို ငါတို႕ထည့္ေပးမွပါရမယ္ဟာကို။ ေၿပာသြားတာကိုကအခ်ိဳးကိုမေၿပဘူး"
ေနာင္မင္းတစ္ေယာက္ပြစိပြစိၿဖင့္က်န္ခဲ့သည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေတာ့ သူ႕၀တၱဳကို ေကာက္ဘဲဖတ္ရမလို လြတ္ဘဲပစ္ရမလိုၿဖစ္ေနသည္။ ရာသီဥတုကေတာ့သာယာေနဆဲ။
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


ေမွ်ာ္